Rampalarin ustasiyim, minimalizmin hastasiyim

Bilenler bilir. Oldum olasi basit biraz soyutlanmis objeleri, resimleri filmleri hep sevdim. Sanki o durgunluklarinin icinde ikinci bir anlam varmis gibi hissettirdiler bana, yada bu beni sadece rahatlattigi icin mutlu oldum. Gecenlerde bir gece Nesen'mle beraber isiklari kapatip biraz eskilere donduk. Yagmuru pencerenin kuru tarafinda izlemenin keyfiyle 'Bir omurluk misafir' i dinledik. Ne zamandir unuttugum ama zaman kavramina yenik dusmeyen bir album bu. Supehsiz albumde en sevdigim sarki en basit(!)e indirgenmis "Sis".

 

Klasiklerden de ilk aklima gelen Erik satie nin Gymnopedie leri. Cok bilindik olmalarina ragmen dinlemeye doyamadigim, basit tonlar.

Basit dille anlatilmis oykuleri, basit insanlarin siradan oykulerinin yalin anlatan filmleri sevdim.

Modern sanati cok yenilikci ve insanin beynini zorlayan bir akim olarak gorsem de (ufuk acici demeye dilim varmadi), minimalist etkiler, sembolizm'den hic koparamiyorum aklimi. Bu fotograf icin de gecerli. Bombos karli bir boslukta bir insancigin karanlik siluetini cekebilmek umidiyle.