Hic unutmuyorum. 2008 Ocak ayinda Hollandaya gelislerimden biriydi. Cok keyifli bir aksam'da Delft'te Tuncay'in evinde sans eseri secip muzik setine takmistim Flying Club Cup albumunu. O gunden itibaren durmak bilmez bir heyecan ile dinledim, dinlettim, sevdim ve etrafimdakilere sevdirmeyi gorev bildim Beirut'u. Israil'den plaklarini almak da dahil olmak uzere bir hayranin yapmasi gereken herseyi yerine getirdim.
Uzun laflara gerek yok haziran basinda Beirut un Amsterdam Konseri duyuruldugunda nasil tepki verdigimi anlatmak icin. Kucuk bir kiz cocugunun disneyland e gitme sevinci gibi oldugum yerde zipladim hopladim ve biletlerimizi aldim. Bknz.
Son 2 yilda yeni album cikarmayan grup sanirim agustos ayi icinde yeni albumlerini duyurunca benim icin cifte bayram oldu denebilir. The Rip Tide, yeni albumleri simdiye kadar ki en kisa albumleri. Sadece 33 dakika. Neredeyse hevesi kursaginda birakiyor insanin. Acikcasi benim favori albumum hala degismedi. Biraz donuk biraz daha icine kapanik bir album gibi geldi bana. Belki de yeterince dinlemedigimdendir.
Neyse Konsere Gelelim... Geri sayim bitti ve en sonunda Amsterdam da canli olarak beirut u dinleme sansina ulasmistim. Gercekten album kalitesinde sarkilari siralamaya basladilar. Kalabalik ve coskulu izleyiciler belli ki bir suredir gelmeyen Beirut a acmis. Nedendir bilinmem, konser bir kac kere kopma noktasina gelse de Beirut costurma kisminda biraz cekingen gibiydi. Bilemiyorum belki de bu onlarin tarzi degildir. Ama kokenler balkan muzigi olunca kipir kipir muziklerle insanlar cok rahat cosabilirdi.
Hem Yeni kamerami deniyordum hem de en sevdigim grubu dinliyordum. Bknz
Toplamda 70-75 dk icinde (Bisler dahil) sonlandi konser. Her ne olursa olsun cok keyifli bir geceydi ve guzel konserler listesine -bir numaradan olmasa da- giris yapti.
Bir kac gorselle ozetlemek gerekirse...
Umarim daha bol Gulag orkestar ve flying club cup tadlari ile bezeli konserler ve albumler ile hayatimizi senlendirmeye devam eder bu grup.
No comments:
Post a Comment