Eriyorum..
Etim kemiklerim ustunde eriyip curuyor gibi...
dort duvarin icinde
acik pencerelerde hapis kaldim...
bos duvara bakarak yerin icinde kayboluyorum...
perdeleri cektim
isik girmesin
icim kanadi
pihtisi canimi yakiyor...
ne icin?
gene de yarami yoluyorum her an..
cocuk gibi.. yaramaz cocuklar gibi..
yarama bakamadan.. kan gormeye dayanamam ...
huysuz ama azcik buyumus gibi yapiyorum..
aglayip sizlayip annemi cagircagima
sanki yarami gosterip etrafima, sana caka satiyorum..
canim yanmiyormus yalani... buna degermis gibi geliyor oyle ayakta salinip yurumek
aglayamiyorum...
sevinemiyorum...
icimde hep bi korku hep bir endise...
yaramaz huysuz cocuklar hep bi seylerden korkar
korkak kucuk cocuklarsa hep aglarlar.. canlari yanar
her gece huysuz yaralarimi cikarip
korkak sumuklu bi cocuk gibi yalniz yatagima giriyorum...
