Ada ya dusmek

Zaman su gibi akip geciyor gercekten. Hayatta nelere heveslenip de baslamak birseyleri degistirmek icin kendimizdeki o kipirtiyi yakalamaya ne kadar uzun sure useniriz. oysa hakkatten baslamk isin yarisi midir? Yakalasik 1 yil once boyle bi kipirtiyi yakalarim belki umudu ile oldukca agirdan alarak bi doktora niyet mektubu yazmaya cabaliyordum. o kadar suruncemede birakmistim ki ilk basvuru girisimim 6 haziran!di hic unutmuyorum. Baska baska seylere kosusturuyordum Mayis ayinda tam 1yil once. Aklimda bi suru sey ucusup duruyordu . Degisik degisik yerlerde kimine uzulup kimine minnet duyarak hayatin kisaligini ve acisini da tam icimde hissederek dolaniyordum. Nesesiz bi ay gibi hatirliyorum. Simdi 1 yil gecmis ustumden. Oyle bir yil ki sanki o zaman elimde olan hicbisey artik yakinimda bile degil. Kaybetmis olmak gibi demek istemiyorum ama vazgecmisim belli ki. 1 yil eskide kalmis hersey. Bir yilda neyin izi kalir ki zaten. Binlerce km uzaklara tasinmisim "yeni" bi hayata adim atmisim bi yandan. Eskileri supurmek toparlamak derdinde degilim ama bi anda `fark`ina vardigim Gercegin hayatimizdaki pek cok seyi aslinda tirnak icinde dile getirmemiz gerektigini hatirlatti bana.